Φίλε αναγνώστη:

Όπως ένας κεραυνός στη μέση της νύχτας έφτασε έως εμάς η δύναμη και η δόξα αυτού του μεγάλου ΕΙΝΑΙ του οποίου το ιερό και αιώνιο όνομα είναι Σαμαέλ Αούν Βεόρ. Η εσωτερική ή καβαλιστική σημασία αυτού του ονόματος είναι: «Λόγος και Δικαιοσύνη του Θεού». Η ενσάρκωση αυτής της μεγάλης ψυχής συνέβη στις 6 Μαρτίου του 1917, καταμεσής της δριμύτητας της μεγάλης παγκόσμιας σύρραξης που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του ΧΧ αιώνα…

Εκείνες τις ημέρες, ενόσω η Ευρώπη αιμορραγούσε στα πεδία της μάχης, στη Βόρεια και στη Νότια Αμερική η κοινωνία πάλευε, μιλώντας θεολογικά, ανάμεσα στη θρησκεία και τον αποκρυφισμό, με μια έντονη τάση προς τον τελευταίο. Ταξίδευαν στην Βόρεια και στην Νότια Αμερική πολλά άτομα που προσπαθούσαν να τραβήξουν την ανθρωπότητα προς την ρότα του ΕΙΝΑΙ, προς το πραγματικό, προς το αμετάβλητο. Ανάμεσα σε αυτό το κύμα των ερευνητών, των συγγραφέων, των μάγων, ξεχώρισε από τότε η Κυρία Μπλαβάτσκυ, μια από τις μεγάλες πρωτοπόρους του μεταφυσικού τομέα, γύρω από την οποία περιστρεφόντουσαν άλλοι φιλόσοφοι και εξερευνητές στην απεραντοσύνη της θάλασσας του ερμητισμού, όπως ο Κρισναμούρτι, ο Ρούντολφ Στάινερ και η Ανθρωποσοφία του, ο Τσαρλς Γουέμπστερ Λιντμπίτερ και παράλληλα με αυτούς εμφανίστηκε επίσης ένας καυκάσιος που ο κόσμος γνώρισε με το όνομα Γκουρτζίεφ. Όλες αυτές οι ψυχές αγωνίστηκαν για να κάνουν την κοινωνία μας να κατανοήσει ότι ήταν αναγκαίο να πάει στο βάθος των εξωτερικών και εσωτερικών φαινομένων που πάντα μας περιβάλλουν ώστε να προσπαθήσει να βρει την causa causarum τους και επί τη ευκαιρία να φτάσει να γνωρίσει απευθείας την ιερή εσωτερική μας ενέργεια που οι ερμητικές μελέτες έχουν ονομάσει ως η αμετάβλητη Αλήθεια μας, το κομμάτι του Θεού σε κάθε έναν από εμάς, με άλλα λόγια, το ΒΑΘΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ.

Παράλληλα με όλη αυτή την χιονοστιβάδα των εσωτερικών παραμέτρων, υπήρχαν διασκορπισμένα κάποια υποτιθέμενα τάγματα που αυτοχαρακτηρίζονταν απόγονοι των αρχαίων Ιπποτών του Ναού και τώρα ήταν ντυμένοι με το ένδυμα των Ροδόσταυρων ή των Φραγκομασόνων, αναδύοντας από αυτή την προσπάθεια την αναβίωση των αιωνίων αληθειών που ο Βαλεντίν Αντρέ εξέδωσε το έτος 1600 σε ένα φυλλάδιο που μιλούσε για αυτούς τους αινιγματικούς τυχοδιώκτες. Παρομοίως, ανταγωνιζόμενος όλες αυτές τις τάσεις, εμφανίστηκε στη Γαλλία κάποιος με το όνομα Άλαν Καρντέκ, ο οποίος εκείνη την εποχή έδειξε στους ανθρώπους την δυνατότητα της επικοινωνίας με τους νεκρούς και για αυτό κατέληξε να γράψει ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ. Ο Καρντέκ είχε ως καλύτερο εκφραστή του μια νοτιοαμερικάνα κυρία με το όνομα Αμέλια Ντομίνγκο Σολέρ, η οποία πήρε πολύ στα σοβαρά το φαινόμενο του πνευματισμού, γράφοντας διάφορους τίτλους πάνω στην αλήθεια ή την φαντασία της ύπαρξης στο πιο πέρα.

Όλο αυτό το πανόραμα, φίλε αναγνώστη, αιωρούνταν στο περιβάλλον των Αμερικανών και των Ευρωπαίων πολιτών. Ωστόσο, αυτό που συνέβαινε πάντα ήταν όλα να καταλήγουν στο πεδίο των υποθέσεων ή των θεωριών. Στην πραγματικότητα, πολύ λίγες φορές το ανθρώπινο γένος βρήκε, λέγοντας κατά κάποιο τρόπο, το αληθινό ερμητικό μονοπάτι που έχει την ικανότητα να φτάσει το ανθρώπινο ον μέχρι τον προθάλαμο του Αιωνίου.

Όταν ο νεαρός Βίκτορ Μανουέλ Γκόμεζ Ροντρίγκεζ –έτσι βαπτίστηκε εκείνος που αργότερα θα ήταν γνωστός ως Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ– άρχισε να κάνει τα πρώτα βήματα της παιδικής του ηλικίας, ο ίδιος μας αφηγείται ότι ήταν τέλεια συνειδητός του ότι, εκ νέου, η δύναμη του πεπρωμένου τον είχε φέρει στον τρισδιάστατο κόσμο και μας αφηγείται, παρομοίως, την απειρότητα των φαινομένων που αντιλήφθηκε στην τρυφερή του ηλικία, όπως το να βλέπει την ψυχή των ανθρώπων που εγκατέλειπαν τα σώματα τους όταν αυτά κοιμόντουσαν ή εκείνη την υγιή συνήθεια που μοιραζόταν με τους μικρούς του φίλους: να κάθονται μπροστά σε ένα τοίχο και κοιτώντας προς αυτόν, προσπαθώντας να μην ανοιγοκλείσουν τα μάτια, ώστε να αρχίσουν να βλέπουν τα πλάσματα των στοιχειωδών της φύσης, δηλαδή, την ουσία ή ψυχή των δέντρων, των ζώων ή την ψυχική πνοή που δίνει ζωή στα τέσσερα στοιχεία: αέρα, φωτιά, γη και νερό, κλπ. κλπ. κλπ.

Φτάνοντας στην εφηβεία του, αυτός ο Μποδισάττβα –πεσμένος εκείνη την εποχή– άρχισε τον περίπλου του σε όλες εκείνες τις σχολές που μιλούσαν για το υπεραισθητό. Με αυτό τον τρόπο, ήδη στα έντεκα του χρόνια είχε γνωρίσει τον Πνευματισμό και τα φαινόμενα του, στα δεκαοκτώ του χρόνια είχε λάβει το δίπλωμα του ως αντιπρόσωπος της Θεοσοφικής Κοινωνίας και στη συνέχεια γνώρισε την αδελφότητα των Ροδόσταυρων, της οποίας τότε προέδρευε ο Δρ Αρνόλντο Κρουμμ Χέλλερ –Α.Δ. Ουϊρακότσα.

Ωστόσο, εκείνος ο νεαρός ερευνητής, κουρασμένος από τον μάταιο διανοητισμό, προτίμησε να παραδοθεί στα χέρια του διαλογισμού και ήταν αυτός ο δίαυλος που τον έφερε σε απευθείας επαφή με τον αγιότατο Αούν Βεόρ, τον ιδιαίτερο του Άτμαν σύμφωνα με τους Ινδοστανούς ή τον Εσώτερο σύμφωνα με τους θεοσοφιστές.

Έχοντας εδραιώσει την απευθείας επαφή με ένα μέρος της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΣΩΤΕΡΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ του, αυτός ο Τιτάνας άρχισε να γράφει αρχικά, συγγράμματα που αφορούσαν στην δυνατότητα του ταξιδιού με αστρικό σώμα ή περί της δυνατότητας βύθισης του φυσικού οργανισμού στην τέταρτη διάσταση, ένα φαινόμενο που λέγεται ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΙΝΑΣ. Όλο αυτό συνοδεύτηκε, φίλε αναγνώστη, από πρακτικές που ο ενδιαφερόμενος μπορεί να πραγματοποιήσει ώστε να επαληθεύσει την ειλικρίνεια των διδασκαλιών του. Έτσι άρχισε η διαδρομή που αργότερα θα ονομαστεί Αβατάρας της Εποχής του Υδροχόου από την αυθεντική Λευκή Αδελφότητα, που έχει το Ιερό της στις ανώτερες διαστάσεις του διαστήματος και που κάθε άτομο μπορεί να επισκεφθεί χρησιμοποιώντας το ψυχικό όχημα που κατέχει, το ονομαζόμενο σε αυτές τις μελέτες ως «αστρικό σώμα».

Για να εκθέσει τις απίστευτες διδασκαλίες του, αυτός ο Ιεροφάντης επέλεξε να τις ονομάσει ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟ, γιατί στην πραγματικότητα πραγματευόταν και πραγματεύεται πάντα, να δείξει στα πλήθη την σοφία που ανέθρεψε τους μεγάλους πολιτισμούς, καιρό πριν την εμφάνιση επί του προσώπου της γης του Δάσκαλου των Δασκάλων: του Α.Δ. ΑΜΠΕΡΑΜΕΝΘΟ –πιο γνωστού με το όνομα του Ιησού της Ναζαρέτ–. Ναι, αγαπητέ αναγνώστη, η Γνώση υπήρχε στους προχριστιανικούς χρόνους, ωστόσο ήταν εσκεμμένα επισκιασμένη από φανατικές θρησκείες που αυτοανακηρύχθηκαν «επίσημες», μετατρεπόμενες αργότερα σε διώκτες των αυθεντικών διδασκαλιών που και ο ίδιος ο Ιησούς κήρυξε κατά το πέρασμα του από αυτόν τον κόσμο.

Για να επιτρέψει σε όλο τον κόσμο να έχει πρόσβαση στις διδασκαλίες του, ο Α.Δ. Αούν Βεόρ δεν επέτρεψε να αμειφθεί για αυτές, γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενα του: «Γιατί να αγοράσω αυτό που η θεϊκότητα μου έδωσε δωρεάν;». Αυτό τον απομάκρυνε από διάφορες μυστικές ψευδοκοινωνίες που πάντοτε λαχταρούν να μετατρέψουν τις ερμητικές γνώσεις σε ένα είδος δημόσιου εμπορίου.

Ένα από τα τολμηρά καθήκοντα στα οποία αφιερώθηκε ο Α.Δ. Αούν Βεόρ δεν ήταν άλλο από την αποκάλυψη του λεγόμενου Μεγάλο Αρκάνο A.Z.F. Αυτό το Αρκάνο, επιφανή αναγνώστη, υπήρξε αιώνια φυλαγμένο με μεγάλο ζήλο από την Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα και μόνο σε αυτή την ψυχή επιτράπηκε να δημοσιοποιήσει το κλειδί της ανθρώπινης απολύτρωσης… Εκεί βρισκόταν το μεγάλο μυστικό της εσωτερικής μεταμόρφωσης!

Διαμέσου αυτού του κλειδιού, ο άνδρας και η γυναίκα, ενωμένοι από την δύναμη της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, επιτυγχάνουν την αφύπνιση των εσώτερων ικανοτήτων τους που βρίσκονται κοιμισμένες εδώ και χιλιετίες και να πλησιάσουν στις περιοχές του Πνεύματος για να γνωρίσουν πραγματικά ποιος είναι ο Θεός, πως είναι ο Θεός, πως είναι δυνατό να γνωρίσουν τους λεγόμενους Αγγέλους κλπ. κλπ. κλπ. Αυτό το κλειδί το αποκάλυψε αυτός ο μεγάλος Δάσκαλος σε ένα από τα πρώτα έργα του με τον τίτλο ΠΟΡΤΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΤΗ ΜΥΗΣΗ και που αργότερα επανεκδόθηκε με το όνομα Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΓΑΜΟΣ.

Αναμφίβολα η αποκάλυψη του Μεγάλου Αρκάνο προκάλεσε μια ολόκληρη επανάσταση στο πεδίο της μεταφυσικής και των καθιερωμένων επίσημων θρησκειών, οι οποίες δεν άργησαν να χαρακτηρίσουν ΑΝΗΘΙΚΟ αυτό που ήταν, για πρώτη φορά, αποκαλυμμένο από την ιστορία του μυστικού του Ερμή Τρισμέγιστου για να φτάσει στο αγγελικό βασίλειο…

Όταν αυτός ο Μποδισάττβα άρχισε να εξασκεί το secretum secretorum της Αλχημείας –την σεξουαλική Τάντρα– με την ιέρεια σύζυγο του, άρχισε να ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ όλες αυτές τις μεταφυσικές λειτουργίες της απόκρυφης ανατομίας του εαυτού και αυτό τον οδήγησε, επομένως, να συνδεθεί σε την Ανώτατη Πραγματικότητα από την οποία έχει αναβλύσει η προέλευση αυτού του σύμπαντος. Μιλάμε, υπομονετικέ αναγνώστη, για την σχέση που θεμελίωσε ανάμεσα στο ΒΑΘΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ και εκείνη την ανθρώπινη ψυχή με το όνομα Αούν Βεόρ. Το όνομα αυτού του ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ δεν ήταν άλλο από ΣΑΜΑΕΛ και ανάμεσα στις αρμοδιότητες του είναι η διοίκηση του πλανήτη Άρη σαν Λόγος του ίδιου και ο έλεγχος των δυνάμεων που προκαλούν τους σεισμούς και τα ηφαίστεια της φύσης.

Ενωμένος πια με τον Σαμαέλ, αυτός ο Μποδισάττβα ξεκίνησε να αναπτύσσει μια εξαιρετικά ανώτερη θεματική την οποία προσδιόρισε διδασκαλικά, στην αρχή, ως ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ. Στα τέλη κάθε χρόνου παρέδιδε ένα νέο μήνυμα για όλες τις ψυχές που άρχιζαν να γίνονται μέρος εκείνης της διδασκαλίας που αυτός ο Διδάσκαλος ξεκίνησε να ονομάζει Στρατό της Παγκόσμιας Σωτηρίας. Η ένωση με εκείνη την αρειανή δύναμη συνέβη στις 27 Οκτωβρίου του 1954, στο εσωτερικό του Summum Supremum Sanctuarium, που βρισκόταν στα έγκατα της Σιέρρα Νεβάδα της Σάντα Μάρτα –Κολομβία, Νότια Αμερική.

Επίσης, εκείνη την εποχή, ο Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ διακήρυξε αυτό που ήταν η σύνθεση των διδασκαλιών του, ήτοι, τους τρείς παράγοντες που επιφέρουν την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ σε εκείνες τις ψυχές που τους εξασκούν. Η σειρά αυτών των τριών παραγόντων θεμελιώθηκε με αυτό τον τρόπο:

Α. Θάνατος ─για όλο το απατηλό και γήινο

Β. Γέννηση ─πρακτική του Αρκάνο A.Z.F.

Γ. Θυσία για την ανθρωπότητα ─να δίνεις να πιει ο διψασμένος, να φάει ο πεινασμένος, να διδάσκεις αυτόν που δεν ξέρει κλπ.

Από τότε τα έργα του άρχισαν να εκδίδονται με το όνομα του Α.Δ. ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ. Μπορούμε να πούμε, αγαπητέ αναγνώστη, ότι η διδασκαλία αυτού του Αβατάρα της Νέας Εποχής του Υδροχόου –η οποία άρχισε την 4^η^ Φεβρουαρίου του 1962– είναι άκρως διαδεδομένη, ξεκινώντας με τις περισσότερες από εβδομήντα πέντε πραγματείες του, που έχουν εκδοθεί σε διάφορες γλώσσες του κόσμου μας, μέχρι αυτό που έχουμε βαφτίσει ως Το Πέμπτο Ευαγγέλιο, που δεν είναι άλλο από την συλλογή των περισσότερων μαθημάτων που έδωσε ενόσω έδρευε στην Κολομβία και μετά στην πρωτεύουσα του Μεξικού. Όλες αυτές οι διαλέξεις διαθέτουν μια μεγαλειώδη οντολογική, φιλοσοφική, θεολογική και μεταφυσική αξία. Το τελευταίο του γραπτό έργο αποτελείται από την αποκάλυψη της ΠΙΣΤΙΣ ΣΟΦΙΑ –αναφερόμενη συνήθως ως η Βίβλος των Γνωστικών–, μια πραγματεία που συγκεντρώνει τις διδασκαλίες που ο Ιησούς της Ναζαρέτ δίδαξε στους δώδεκα αποστόλους κατά την διάρκεια έντεκα χρόνων μετά την ανάσταση του. Κανείς, απολύτως κανείς, δεν είχε ποτέ αποκαλύψει κάποιο παρόμοιο έργο, διότι η γλώσσα με την οποία συνδιαλεγόταν ο Ναζωραίος με τους μαθητές του ήταν απολύτως καβαλιστική και μόνο ένα ΕΙΝΑΙ που είχε αφυπνισμένη την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ μπορούσε να την καταλάβει και να την εξηγήσει στους κοινούς θνητούς… Αυτή είναι η τρομερή πραγματικότητα.

Για όλους αυτούς τους λόγους που προαναφέρουμε, αυτοί που σήμερα αγαπούμε την Γνώση ή τον Σαμαελιανό Γνωστικισμό, γονατίζουμε μπροστά στα πόδια αυτού του Ανθρώπου-Λόγου ή Εσωτερικά Αυτοπραγματωμένου όντος για να ακολουθήσουμε τα βήματα του χάρη στο ίχνος του Φωτός που μας έχει αφήσει και που μπορούν να φτάσουν στην βαθιά γνώση του μεγάλου μυστηρίου που συνεχίζουμε να λέμε ΘΕΟ…

Oremus…